Wapendemonstratie

Hier laten we zien wat de uitwerking is van echte middeleeuwse oorlogswapens te paard en te voet.Er zal een demonstratie worden gegeven met mace, strijdbijl, strijdknots, werpbijl, strijdvlegel, oorlogslans, zwaard, schild, ruiterboog en hellebaard. Dit wordt gedemonstreerd op echte harnas delen, maliën, etc.

U krijgt een wapendemonstratie te paard met de volgende wapens:

De strijdbijl / oorlogs bijl

is een bijl die ontworpen is voor gebruik als gevechtswapen, De strijdbijl heeft een lager gewicht dan de gebruiksbijl. Ook het blad is verschillend van een gebruiksbijl, namelijk platter en gewoonlijk halvemaanvormigOorlogsbijlen hebben een gewicht van 0.5 kg tot 3 kg en een lengte van 30 cm tot  1.5 mTussen 1100 en 1400 nam de populariteit van de strijdbijl af ten gunste van het zwaard.Naarmate echter de ridders  zich hier tegen konden beschermen met bepantsering en harnassen, werd de strijdbijl in vernieuwde vorm weer ingevoerd. Hierbij was een puntvormig uitsteeksel van belang, waarmee het metaal kon worden doorboord.Door de inpact van de slag zal het metaal niet doorboord worden maar de ridder zal inwendige kneuzingen krijgen en daardoor worden uitgeschakeld. Een onbeschermde krijger zal doorklieft worden 

De strijdhamer / oorlogshamer:

Dit is een laat middeleeuws oorlogswapen gemaakt voor dichtbij gevechten (close combat).                Oorlog hamers werden ontwikkeld  omdat de uitrusting van de ridder in de veertiende en vijftiende eeuw steeds meer staal werd.                                                                                                                 Het oppervlak van de wapenrusting was nu zo hard en rond gevormd  dat zwaarden en bijlen afketste dan wel deuken sloegen in de harnas delen. (hierdoor kon de ridder wel inwendige kwetsuren oplopen) zoals u hiervoor hebt gezien)

De oorlogshamer kon een harnas penetreren door de puntbelasting in combinatie met de snelheid.            Bij een dikke helm zal hij deze niet penetreren maar hij zal wel een hersenschudding veroorzaken. Waardoor de ridder toch uitgeschakeld is.

De Mace

Een mace is een  wapen op een stok van hout of metaal  met een zware kop  van steen, koper, brons, ijzer of staal op het einde van een handvat.                                                                                              De kop van de mace kan gemaakt zijn van  scherpe flenzen of noppen om  een diepere  penetratie  in het harnas te slaan                                                                                                                               De lengte van mace kan aanzienlijk variëren. Voor voetsoldaten waren ze vaak kort ( 70 tot 90 cm). En voor ruiters te paard iets langer afhankelijk van het soort gevecht dat er ging plaatsvinden

De Kruisboog

Kruisbogen werden veel gebruikt tussen 800 en 1500. In 1097 verbood Paus Urbanus II het gebruik van de kruisboog tussen Christenen onderling, omdat hij het een afgrijselijk en godsvijandig wapen vond. op straffe van excommunicatie.                                                                                                                      De Kerk zag echter geen probleem om de kruisboog tegen 'ongelovigen' in te zetten. Omstreeks 1400 veranderde het ontwerp, en werd de kolf tegen de schouder geplaatst om nauwkeuriger te kunnen richten                                                                                                                                    kruisbogen waren vanouds krachtiger en nauwkeuriger dan handbogen, ze konden een pijl door een harnas heen schieten, omdat de schutter de boog niet zelf onder spanning hoeft te houden bij het richten kan dit meer ontspannen gebeuren                                                                                                             De punt van de pijl is zodanig gemaakt dat hij pantser doorborend is hij wordt ook wel botkin punt genoemd

De Ruiterboog

Deze boog is  samengesteld uit hoorn, hout en pees, dit noemen we een composietboog. De oorsprong van composietbogen ligt naar schatting  1500 jaar voor Christus.                                                                   Vrijwel alle ruitervolken hebben de composietboog gebruikt, dit is dan ook de belangrijkste reden dat deze ruitervolken vaak zo succesvol waren. Ieder volk heeft zijn eigen gebruikelijke vorm aan de boog gegeven waardoor de effectiviteit steeds veranderde.

De Lans

Een lans is een gevechtswapen dat is afgeleid van de speer en ontwikkeld is voor het gebruik door de cavalerie. In tegenstelling tot de speer wordt de lans nooit geworpen. De lans is een wapen dat vooral wordt geassocieerd met ridders, die de lans zowel als strijdwapen als voor toernooien gebruikten.             De wapens die bij toernooien werden gebruikt waren, in tegenstelling tot de wapens die voor oorlogsvoering waren gemaakt, bot en meestal hol, zodat ze afbraken en de tegenstander niet doorboorden tijdens het toernooi.                                                                                                                       De lansen die voor oorlogsvoering werden gebruikt, waren scherp (om de maliënkolder van de tegenstander te doorboren) en goed gebalanceerd om met één hand te kunnen worden gebruikt. 

En een demonstratie van voetsoldaten 

De Hellebaard

In de dertiende eeuw wordt gestreefd naar een gecombineerd houw- en stootwapen. Aanvankelijk is de strijdbijl nog in de hellebaard te herkennen.                                                                                        In de veertiende eeuw wordt een sterke haak aan de rugzijde geplaatst die er onder andere voor dient om:

·  Als een hellebaard in de grond wordt gezet zal het paard bij een charge in de pin lopen en zal paard sterven en de ruiter valt op de grond.                                                                                                  · wapenrustingen te doorboren

De verwondingen van dit wapen zijn erg groot doordat een goed geoefende infanterist bij een flinke zwaai met de lange stok een behoorlijke kinetische energie opbouwt. Bij een treffen met bv. de bijlzijde zal deze vaak dwars door een harnas heengaan. 

·  Schild hagen open te breken door achter het schild te haken en de verdediging open maken 

·  ruiters van hun paard te trekken als ze door de linies zijn gekomen 

Hierdoor werden de voetsoldaten tot geduchte en in vele gevallen zelfs superieure tegenstanders van de ruiters. Bekend is de Guldensporenslag (1302) waarbij een Vlaams 'volksleger' bestaande uit voetvolk maar bewapend met hellebaarden een Frans ridderleger versloeg door hen met de hellebaarden van hun paarden te trekken en vervolgens af te slachten.                                                                                            De hellebaard was een vast onderdeel van de bewapening van het voetvolk tot de opkomst van de eerste vuurwapens

 De strijdvlegel

 is een middeleeuws wapentype bestaande uit een schacht met aan het uiteinde een ketting. Het uiteinde van de ketting is over het algemeen verzwaard met een korte metalen staf of een metalen bol, die vaak nog voorzien is van metalen punten. De kenmerkende eigenschap van de strijdvlegel is dat die een tegenstander kan raken die zich verdedigt met een schild.                                                                                       De meest voorkomende strijdvlegels hebben een korte steel en een lange ketting, zoals nodig in een man tegen man gevecht tegen een schilddrager. Maar er zijn ook veel lansachtige, tweehandige exemplaren bekend, soms wel manshoog, die geschikter zijn om over een schildmuur te reiken.